Sponsorkind

Vandaag een bijzondere dag, ik ga op home visit bij mijn sponsorkind!

De dag begint weer vroeg, onze rit gaat naar de plek waar we vrijdag, als de loop is, langs komen. Daar is een moment van Devotion, geleid door Tiemen Westerduin.

Daarna vertrekken we met de bus richting het volgende Compassion project, het project waar mijn sponsorkind zit! Ben erg benieuwd, we worden ontvangen op z’n Tanzaniaans met alle toeters en bellen, een echte Masai  dans en muziek, trommels, erg leuk om te zien en mee te maken, we worden omhangen met kraagkettingen. Daarna gaan we allemaal naar binnen de kerk in. Wat kunnen ze toch heerlijk swingen en wat zijn ze enthousiast, de kinderen komen ook gelijk bij je zitten en willen je hand het liefst beet houden! Probeer tussen al die gezichten mijn sponsorkind te ontdekken, maar dat is onbegonnen werk! Ten eerste lijken die kinderen allemaal op elkaar en ten tweede wat zijn er ontzettend veel kinderen!!

Dan het moment dat ik Joshua, mijn sponsorkind, ontmoet. Een heel verlegen jongetje, maar zijn hand wordt gepakt en zondet pardon wordt die in mijn hand gedrukt, ah. Ik laat hem al snel los, arm kind, heeft sowieso nog nooit een blanke gezien! We gaan op pad, het is zeker een half uur lopen, maar we genieten want de natuur is prachtig. Dan zijn we eindelijk op de plek waar hij woont, een echt leuk hutje, waar twee piepkleine raampjes in zitten. Zijn moeder staat al te wachten, veel vaders zijn hier niet in beeld, ook hier het geval! We gaan naar binnen, waar het nog een aantal graden warmer is pfff!

Er is een tolk dus we kunnen wat vragen stellen, we horen oa dat moeder geld verdient om bij mensen de vloeren en wanden te bekleden met koekpoep, er moet regelmatig een nieuw laagje op, hoe bizar! Joshua zit er nog steeds verlegen bij ik geef hem een autootje, hij begint langzaam te ontdooien, we delen nog meer cadeaus uit, ook hadden we rijst en olie bij ons, wat standaard mee gaat naar een home visit. We gaan naar buiten er komen steeds meer kinderen kijken want hoe bijzonder is het om een blanke te zien.

Ik deel armbandjes uit die Jussi en Laila met de kinderen van de BSO gemaakt hebben op hun werk, zo leuk. Er komen steeds meer kinderen en wie heeft nu gehad en wie niet, ik geef het op en deel ze gewoon uit, op is op!

Dan moet ik komen ik wordt door oa z’n moeder omhangen met echte Masai doeken, voel me zeer vereerd, ook krijg ik een schaaltje met 6 eieren, bizar van het geen ze hebben, dat is niet veel, en dan zulke cadeaus geven! Hoor later dat ze maar 1 kip heeft en dan 6 eieren weggeven, ontroerend! 

Voor goed fatsoen moet ik die doeken omhouden, maar wat is dat heet, we gaan weer vertrekken, wat een verschil zeg zo onvoorstelbaar, maar fijn dat ik hun kan helpen en wat zijn ze dankbaar!!!

Het was een hele bijzondere ervaring, zo mooi om te hebben gezien waar hij leeft en woont! 

Heb een hoop om te verwerken!